Παναγία η Εσφαγμένη

Η Θαυματουργός και Χαριτόβρυτος Εικόνα της Παναγίας της Εσφαγμένης που βρίσκεται στη σεβασμία Ιερά Μονή του Βατοπεδίου στο Άγιον Όρος.Ακριβές αντίγραφον αυτής (φώτο) βρίσκεται στον Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Λαρίσης, ως μόνιμο κειμήλιο αυτής, προς ευλογίαν και αγιασμόν των πιστών.

Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012

Ο Ακάθιστος Ύμνος στην Υπεραγία Θεοτόκο

Μέ  διαίτερη γάπη καί ξεχωριστό σεβασμό, περιβάλλει τίς μέρες ατές  πιστός λαός την Ακολουθία τν Χαιρετισμν, μέ ποκορύφωμα ατή του Ακαθίστου μνου. Μία γάπη καί νας σεβασμός πού μπνέεται πό τό πρόσωπο στό ποο πευθύνεται  κολουθία, τήν περαγία Θεοτόκο, τήν πέρμαχο Στρατηγό τς ρθοδοξίας μας, τς ποίας  χάρη γεμίζει σφυκτικά τους Ναούς τς Πατρίδας μας τα πογεύματα τς Παρασκευς καθ’ λη τή διάρκεια τς Μεγάλης Τεσσαρακοστς. 
"Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἠμᾶς"
  Οι Χαιρετισμοί τς Παναγίας μας, τι νώτερο καί ραιότερο χει γραφτε πρός τό πρόσωπό Της, χουν χαρακτήρα διηγηματικό, θεολογικό καί δοξαστικό. Κυρία πόθεση χει τόν Εαγγελισμό τς Θεοτόκου καί γενικότερα, τήν νανθρώπιση το Χριστον κόμη, γίνεται λόγος γιά τό θικό καί πνευματικό μέγεθος καί ψος τς Παναγίας καί τν προσφορν της στόν κόσμο.
   Η κολουθία το κάθιστου μνου ποτελεται, κατά βάση, πό τον Ακάθιστο μνο καί τον Κανόνα του κάθιστου μνου, πλαισιωμένα με ψαλμούς, πολυτίκια καί εχές. Ακάθιστος μνος πεκράτησε νά νομάζεται το Κοντάκιο, τό ποιο ψάλλουμε πρός τιμήν τς Θεοτόκου, τμηματικά κάθε Παρασκευή στίς τέσσερις πρτες βδομάδες τς Μ. Σαρακοστής (6 οκοι μέ πόδειπνο - Χαιρετισμοί), και ολόκληρο τήν πέμπτη βδομάδα (24 οκοι). Περιέχει προοίμιο καί 24 «οκους». ς προοίμιο το μνου ψάλλεται σήμερα τό «Τή υπερμαχω στρατηγω», τό ποο μως, καθώς φαίνεται, δέν εναι τό ρχικό. ντίθετα, ς γνήσιο προοίμιο φέρεται τό, σήμερα, ατομελό πολυτίκιο «Τό προσταχθεν μυστικς λαβών εν γνώσει», πού χει μεσότερη σχέση μέ τό περιεχόμενο το μνου, ναφερόμενο κι ατό στό γεγονός το Εαγγελισμο
"Χαρε, κτίς νοητο λίου"
     νομασία το μνου...
  Η ονομασία του μνου επεκρατησε λόγω το τι οι πιστοί σέ κάθε εκαιρία καί φορμή, τόν ψαλαν ρθιοι καί π’ τήν ρχή συνδεθηκε μέ τήν ορτή το Εαγγελισμο, το ποίου τήν κολουθία τό κκλησίασμα παρακολουθοσε ρθιο.
     χρόνος καί τά ατια τς σύνθεσής του...
"Χαρε, τό νθος 
τς φθαρσίας"
Σύμφωνα μέ το Συναξαριστή,  μνος δημιουργήθηκε το 626, μετά τη σωτηρία τς Κωνσταντινούπολης απο τήν πολιορκία τν βάρων καί τν Περσν, ποτε καί ψάλει γιά πρώτη φορά. Κατά τό τος 626  Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε πό τούς Πέρσες καί βάρους. 
 βασιλέας ράκλειος πουσίαζε στή Μικρά σία σέ πόλεμο κατά τν Περσν. Τότε  φρούραρχος Βνος μαζί μέ τόν Πατριάρχη Σέργιο νέλαβαν τήν περάσπιση τς ατοκρατορίας.  Πατριάρχης περιέτρεχε τή πόλη μέ τήν εκόνα τς Παναγίας τς Βλαχερνίτισσας καί νεθάρρυνε τά πλήθη καί τούς μαχητές. Ξαφνικά γινε φοβερός νεμοστρόβιλος πού δημιούργησε τρικυμία καί κατέστρεψε τόν χθρικό στόλο καί τή νύκτα τς 7ης πρός τήν 8η Αγούστου, ναγκάσθηκαν νά φύγουν πρακτοι.
  Ὁ λαός πανηγυρίζοντας τή σωτηρία του, συγκεντρώθηκε στό Ναό τς Παναγίας τν Βλαχερνν καί λοι ρθιοι ψαλλαν τόν πό τότε λεγόμενο «κάθιστο μνο» στήν Παναγία, ποδίδοντας τά «νικητήρια» καί τήν εγνωμοσύνη τους στήν «Τή υπερμαχω στρατηγω». 
"Χαρε, Νύμφη νύμφευτε"
"Χαρε, Παραδείσου 
θυρν νοικτήριον"
   Σύμφωνα μέ τούς μελετητές  μνος ατός πρέπει να προϋπρχε στή λειτουργική πράξη καί νά ψάλθηκε τήν μέρα κείνη με εγκωμιαστικό καί δοξαστικό τρόπο πρός τό πρόσωπο τς Θεοτόκου, γιά τή μεσολάβησή της στε νά διασωθε  Βασιλεύουσα. 
    μνογράφος...
    συνθέτης,  χρόνος καί τά ατια τς σύνθεσης δέν χουν κόμα ξακριβωθε. Σύμφωνα  με την παραδοση όμως,  έξοχος ατός μνος ποδίδεται απο τους μελετητές, στόν κατ’ ξοχήν πρίγκηπα τν βυζαντινν μνογράφων, τόν Ρωμανό τό Μελωδό. λλες δύο περιπτώσεις μνογράφου, ναφέρονται καί στά πρόσωπα των Γερμανού ΄ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως καί Κοσμ το  Μελωδο.



   πό τίς πολυτιμότερες εκόνες τς Παναγίας εναι   τν «Χαιρετισμν»  το «κάθιστου» πο βρίσκεται στήν ερά Μονή Διονυσίου το γίου ρουςπό τίς πιό παλαιές χρονολογικά, στό δέ γιον ρος εναι  πιό ρχαιότερα.
   Εναι κατασκευασμένη πό κηρομαστίχα καί μέ μύρο περιρρεομένη. Στό πίσω μέρος σέ ργυρ πλάκα, εναι τετυπωμένος  Ατοκράτορας λέξιος  Γ  Κομνηνός καί  σιος Διονύσιος  κτήτορας τς Μονς καί εναι γραμμένο τό ξς: «Ατή  εκων  Θαυματουργός στι τήν ποίαν βάσταξε Σέργιος  Πατριάρχης περιερχόμενος τά τείχη τς Κωνσταντινουπόλεως δίωξε τούς πολεμίους καί τήν ποίαν  Ατοκράτωρ λέξιος διοχείρως δώρησε τ γιω Διονυσίω».

Εναι λοιπόν κείνη τήν ποίαν  Σέργιος κατά τήν στορική κείνη βραδιά του 626 κρατώντας τήν περιήρχετο μαζί μέ κλρο καί λαό τά τείχη τς Κωνσταντινουπόλεως καί μψύχωνε τό λαό καί τόν λιγάριθμο στρατό πο περάσπιζε τήν Πόλη.





 Οι κατηχητές του Ιερού Ναού

Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012

Λιτάνευσις της Παναγίας κατά τον εορτασμό της Κυριακής της Ορθοδοξίας


του Στέφανου Απ. Γιάνναρου
Δικηγόρου – Μέλους της νεανικής κίνησης της Ενορίας 


Την Κυριακή της Ορθοδοξίας, η Ενορία Πέτρου και Παύλου, με ιδιαίτερη λαμπρότητα και με την συμμετοχή εκατοντάδων πιστών, τίμησε την μεγάλη Εορτή της αναστήλωσης των Αγίων Εικόνων, με την τέλεση Όρθρου και  πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας, και στη συνέχεια Ιεράς Λιτανείας των Αγίων Εικόνων, με προεξάρχουσα την χαριτόβρυτο εφέστιο Εικόνα της Παναγίας της Εσφαγμένης, στις οδούς πέριξ του Ιερού Ναού.

            Από  νωρίς, το πρωί της Κυριακής, οι ευσεβείς Χριστιανοί,  κατέκλυσαν τον Ιερό Ναό, κρατώντας Εικονίσματα, τα οποία, μετά από παράκληση - προτροπή του εφημερίου της Ενορίας μας, είχαν φέρει από τα σπίτια τους. 
Μετά την Θεία Κοινωνία, στην οποία, αξίζει να αναφερθεί, προσήλθε περισσότερο από το μισό εκκλησίασμα, πραγματοποιήθηκε, με την δέουσα τάξη και ιεροπρέπεια, σύμφωνα τόσο με το τυπικό της ημέρας, όσο και με την ιδιαίτερη και από ετών διαμορφωθείσα  ενοριακή μας παράδοση,  η Ιερά Λιτανεία των Αγίων Εικόνων.  
            Στην κεφαλή της λιτανευτικής πομπής ετέθη ο Τίμιος Σταυρός και έπειτα τα δύο σύμβολα του Έθνους, η Ελληνική και η Βυζαντινή Σημαία και το Λάβαρο του Ναού, που φέρει την Εικόνα των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Αμέσως μετά ακολουθούσαν τα Εξαπτέρυγα και σε δύο στοίχους οι ιερόπαιδες, οι αναγνώστες καθώς και τα δεκάδες κορίτσια και αγόρια των κατηχητικών σχολείων της Ενορίας, όλοι κρατώντας στα χέρια Εικονίσματα. Στο μέσο της πομπής  ετέθη τιμητικώς η Ιερά εφέστια Εικόνα της Παναγίας της Εσφαγμένης και έπειτα ακολουθούσαν οι Ιεροψάλτες, οι Ιερείς και ο ευσεβής λαός.   
            Με την επάνοδο της Λιτανείας στον Ιερό Ναό, ο εφημέριος της Ενορίας μας, Πατήρ – Δημήτριος, ανέγνωσε εκφώνως  το συνοδικό της Κυριακής της Ορθοδοξίας και αμέσως, όλο το εκκλησίασμα, στεντορεία τη φωνή, ψάλλαμε  το μέγα προκείμενο  «Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών ..», δοξάζοντας τον Τριαδικό Θεό και  διατρανώνοντας, συνάμα, την αλήθεια και το μεγαλείο της Ορθοδοξίας.
             Οι στιγμές, που ζήσαμε, ήταν κάτι περισσότερο από συγκινητικές. Όλοι ενωμένοι και «συνηγμένοι εις το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού»,  με τα Εικονίσματα στα χέρια, πραγματοποιήσαμε μια θαρραλέα ομολογία Πίστεως, η οποία, στην δύσκολη εποχή, που ζούμε, είναι αναγκαία, όσο ποτέ άλλοτε.
Σήμερα, που άθεα, αιρετικά και ανθελληνικά συμφέροντα και σχέδια, επιχειρούν να συντρίψουν και να κονιορτοποιήσουν την Πατρίδα μας,  οφείλουμε ως Ορθόδοξοι Έλληνες,  να ακολουθήσουμε το φωτεινό και άγιο παράδειγμα των ευσεβεστάτων Βασιλέων και αναστηλωτών των Αγίων Εικόνων, Μιχαήλ και Θεοδώρας και  των Αγίων Πατέρων, οι οποίοι εδογμάτισαν, υπέρ της μόνης αληθείας και να διακηρύξουμε προς πάσα κατεύθυνση, ότι η Ελλάδα δεν είναι ποτέ δυνατό να νικηθεί, αφού είχε και έχει ως στερρό και ασφαλές έρεισμα,  την μόνη αληθινή Πίστη, την  Ορθοδοξία!
 Αυτή η Πίστη, συντήρησε, διαφύλαξε και κράτησε ενωμένο τον Ελληνισμό, στις πιο δύσκολες και σκοτεινές περιόδους της ιστορίας Του. Αυτή η Πίστη αποτέλεσε  την εγγύηση της αιματοβαμμένης ελευθερίας Του. Αυτή η Πίστη  θα μας απαλλάξει και θα μας σώσει και από την σημερινή τραγική κατάσταση.  Η χάρη του Τριαδικού Θεού, της Κυρίας  Θεοτόκου και των Αγίων, των οποίων τις Ιερές Εικόνες, ευλαβικά προσκυνούμε, είθε να συνοδεύει και να σκεπάζει όλους εμάς και την Πατρίδα μας.


                        

Η Ιερά Πανήγυρις της Παναγίας της Εσφαγμένης

   Η Ενορία μας, αμέσως μετά την έλευση και υποδοχή της Ιεράς Εικόνας καθιέρωσε ξεχωριστή πανήγυρη προς τιμήν  της Παναγίας της Εσφαγμένης,η οποία αποτελεί πλέον την δεύτερη μεγάλη πανήγυρη της Ενορίας.
   Γι' αυτό κάθε χρόνο, την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου, ως ανάμνηση της ελεύσεως Της, πανηγυρίζει τελώντας  Όρθρο και Πανηγυρική Θεία Λειτουργία μετ' Αρτοκλασίας και Θείου Κηρύγματος, ενώ μετά το πέρας της Θ. Λειτουργίας ακολουθεί η Λιτάνευσις της Ιεράς Εικόνος στις οδούς πέριξ του Ιερού Ναού.
   
Τις ημέρες της πανηγύρεως, η Εικόνα της Παναγίας τίθεται  σε προσκύνημα στο μέσο του Ιερού  Ναού, προς αγιασμό και ωφέλεια των ψυχών, ενώ τελούνται επίσης το Μυστήριο του Ιερού Ευχελαίου  και οι Ιερές Ακολουθίες των Χαιρετισμών,  και του Παρακλητικού Κανόνα προς τιμήν της Κυρίας Θεοτόκου.


Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

Η Παναγιά η Εσφαγμένη στη Λάρισα

  Η υποδοχή της Ιεράς Εικόνος της Παναγίας της Εσφαγμένης, στη Λάρισα, έγινε κατά τον εορτασμό των  30 χρόνων από της ιδρύσεως του ενοριακού Ναού των Αγίων ενδόξων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.
   Το Σάββατο 16 Οκτωβρίου του 2010πολύ πανηγυρικά και με έκδηλη την συγκίνηση στα μάτια όλων,  στα προπύλαια του Ιερού Ναού υποδέχθηκαν την μεγάλη επισκέπτρια οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες: Σιδηροκάστρου κ.Μακάριος, Σισανίου και Σιατίστης κ.Παύλος, ο οικείος Ιεράρχης, Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κ.Ιγνάτιος καθώς και οι θεοφιλέστατοι Επίσκοποι: Θερμών κ.Δημήτριος και Ρεντίνης κ.Σεραφείμ μαζί με τον Ιερό κλήρο, τους ευλαβεστάτους Αναγνώστες και Ιερόπαιδες, τους άρχοντες του τόπου μας, με προεξάρχοντα τον Δήμαρχο της πόλεώς μας κ. Κωνσταντίνο Τζανακούλη, τα παιδιά με τις παραδοσιακές στολές και με μεγάλη συμμετοχή των Ενοριτών και όλων των Πιστών της ευρύτερης περιοχής.

Στην συνέχεια  η Ιερά και Αγία Εικόνα τοποθετήθηκε  σε ειδικά κατασκευασμένο, ξυλόγλυπτο με πολλές παραστάσεις, προσκυνητάρι και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου έχρισε αυτήν με Άγιο μύρο.

      Ακολούθησε Μέγας Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός, των Αγίων Πατέρων και της Παναγίας της Εσφαγμένης, στον οποίο χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου κ.Παύλος, εν μέσω πολυπληθούς εκκλησιάσματος και  συγκλονιστικού προσκυνήματος υπό των πιστών, και ομίλησε με ένα θαυμαστό τρόπο και με ιδιαίτερη αμεσότητα για το νόημα της επετειακής αυτής εορτής των 30 χρόνων, αλλά και για την ξεχωριστή ευλογία του ερχομού της Παναγίας στην πόλη μας.
   Το πρωί της Κυριακής τελέσθηκε Λαμπρό Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων, στο οποίο προέστη ο Σεβασμιώτατος άγιος Σιδηροκάστρου κ. Μακάριος και έλαβαν μέρος οι προσκεκλημένοι άγιοι αρχιερείς, ενώ έψαλλε θαυμάσια πολυπληθής χορός Ιεροψαλτών, υπό την διεύθυνση του Διδασκάλου κ.Θεοδόση Διαμαντή, υπό την επωνυμία « Βυζαντινό και Δημοτικό εργαστήρι» .
Στον πραγματικά βαρυσήμαντο και πολύ ωφέλιμο λόγο του, ο άγιος Σιδηροκάστρου επεσήμανε την ιδιαίτερη ανάγκη να είμαστε σήμερα συσπειρωμένοι γύρω από την Ενορία μας, που είναι το κύτταρο της εκκλησιαστικής μας ζωής και κάλεσε τους πιστούς, που κατέκλεισαν από πολύ νωρίς, μέσα και έξω τον Ιερό Ναό, να μείνουν σταθεροί και αμετακίνητοι στην πίστη τους και να αγαπήσουν έτι περισσότερο την Θεία Λατρεία της Εκκλησίας μας.
Στο τέλος της Πανηγυρικής αυτής θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.Ιγνάτιος ευχαρίστησε ιδιαίτερα τους Σεβασμιωτάτους αγίους αρχιερείς που υποβληθήκαν στον κόπο αυτό, να έλθουν στην Λάρισα προκειμένου να συνεορτάσουν με τον λαό του Θεού τον άγιο, την ιερά και ξεχωριστή, για τον Ιερό Ναό αλλά και για ολόκληρη την τοπική Εκκλησία, αυτή επέτειο και εξέφρασε την συγκίνησή του για το μεγάλο και όντως σπουδαίο έργο, που έχει να επιδείξει τα 30 αυτά χρόνια η συγκεκριμένη Ενορία σε όλους τους τομείς δράσεως, όπως στο φιλανθρωπικό, κοινωνικό, λατρευτικό και κυρίως νεανικό και νοσηλευτικό τομέα.
    Δεν δίστασε ακόμη να δηλώσει ενώπιον όλων το θαυμασμό του και την ευγνωμοσύνη του προς όλα τα στελέχη της Ενορίας, από τον π.Δημήτριο, που είναι ο πρωτεργάτης του όλου έργου, τους εκκλησιαστικούς συμβούλους, τα μέλη των επιτροπών, άνδρες και γυναίκες, τις κυρίες της Αγίας Ταβιθά, και όλους τους νέους και τις νέες της Ενορίας, που προσεγγίζοντας την αγία μας Εκκλησία λαμβάνουν δύναμη, ισχύ, ελπίδα και παρηγοριά στην ζωή τους!
    Στο τέλος ομίλησαν καταπληκτικά με σύντομες αναφορές στο παρελθόν, ο Προϊστάμενος του Ιερού Ναού, π.Δημήτριος Καρανίκας, η εκπαιδευτικός κ. Σοφού, εκ μέρους της αδελφότητος κυριών της Ενορίας «Η Αγία Ταβιθά, η ελεήμων», ο Αναγνώστης Ευάγγελος Παπαδημητρίου, εκ μέρους των νεανικών διαλόγων της Ενορίας, και στην σεμνή αυτή τελετή τιμήθηκαν, με ειδικό μετάλλιο οι Σεβασμιώτατοι Ιεράρχες καθώς και  καταξιωμένα πρόσωπα της Ενορίας, που προσφέρουν καθημερινά, αφιλοκερδώς πλούσια την διακονία τους, προς δόξαν Θεού!
   Ακολούθησε δεξίωση και πανηγυρική τράπεζα στην αίθουσα « Συμπόσιο», στην οποία συμμετείχαν, όλα τα στελέχη του ενοριακού έργου.
  Το απόγευμα της ιδίας ημέρας πραγματοποιήθηκε επί το πρώτον, η Ιερά Λιτάνευση της  Παναγίας της Εσφαγμένης, με πρωτοφανή συμμετοχή των πιστών, παρά τις δύσκολες καιρικές συνθήκες και ακολούθησε μεγάλη και κατανυκτική Ιερά Αγρυπνία, προς τιμήν του εορτάζοντος Ευαγγελιστού Λουκά και της Παναγίας της Εσφαγμένης, στην οποίαν έψαλλαν οι νέοι της ενορίας, ενώ οι εκδηλώσεις συνεχίστηκαν για αρκετό καιρό, πρωί και βράδυ.

Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012



Τς Κυρίας Θεοτόκου τς σφαγμένης

Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ' Ὁ Ὑψωθείς 

Τῆς Ἐσφαγμένης τήν ἁγίαν εἰκόνα, 
τῶν Λαρισαίων ἡ φιλόθεος πόλις, 
πλουτοῦσα καταφύγιον εὑρίσκει ἀσφαλές, 
ἐν κινδύνοις πάντοτε,
καί αὐτήν προσκυνοῦσα, 
ἐκβοά τά τέκνα σου, ἀεί σκέπε Παρθένε,
καί τή μαχαίρα σῶν ἱκεσιῶν σφάττε δολίων, 
ἐχθρῶν τά βουλεύματα.




Παναγία η Εσφαγμένη


   Το προσωνύμιο αυτό, δόθηκε στην Αγία αυτή Εικόνα, για την εξής αιτία. Κάποτε ένας Ιεροδιάκονος Εκκλησιάρχης (διακονούσε τον ναό, νεωκόρος επιμελητής) της Μονής, πήγαινε να γευματίσει πάντοτε καθυστερημένα, εξαιτίας δήθεν του διακονήματός του στο Ναό. Κάποια μέρα αργοπόρησε, ως συνήθως και ζήτησε από τον τραπεζάρη φαγητό. Εκείνος αγανακτισμένος αρνήθηκε να του δώσει, λέγοντάς του ότι δεν μπορεί ο καθένας να τρώει ό,τι ώρα θέλει. 
  Ο Εκκλησιάρχης επέστρεψε στον Ναό. Με όλη την ταραχή και την ζάλη του πνεύματος του, πλησίασε προς την Εικόνα της Θεομήτορος και στεκόμενος ενώπιον της, άρχισε να της λέει: « Έως πότε θα σε υπηρετώ Θεοτόκε θα κοπιάζω και για όλα αυτά ούτε ένα κομμάτι ψωμί να μην μου δίνεται, για να δυναμώσω το κουρασμένο σώμα μου»; Με αυτά τα λόγια βγάζει το μαχαίρι, με το οποίο πριν καθάριζε τα μανουάλια, το καρφώνει με δύναμη στο μάγουλο (παρειά) της Εικόνας της Παναγίας και την πλήγωσε. Αμέσως άρχισε να τρέχει αίμα από την πληγή και το πρόσωπο της Παναγίας χλόμιασε. Ο Εκκλησιάρχης γέμισε από τρόμο, τυφλώθηκε και έπεσε κάτω κι έγινε σαν τρελός από τον έλεγχο της συνείδησης του. 
  Μετά από τρία χρόνια εμφανίστηκε η Παναγία στον Ηγούμενο και του είπε ότι με τις προσευχές του, συγχωρεί τον μοναχό και του χαρίζει την υγεία του. Ο μοναχός θεραπεύθηκε και από τότε έκλαιγε πικρά και ονόμαζε τον εαυτό του φονιά. Καθόταν σε στασίδι απέναντι από την Εσφαγμένη Εικόνα και με ειλικρινή μετάνοια πέρασε την υπόλοιπη ζωή του. Λίγο πριν τον θάνατο του, του εμφανίστηκε η Παναγία και του ανήγγειλε ότι τον συγχωρεί, αλλά το βλάσφημο χέρι του θα δοκίμαζε παραδειγματική τιμωρία μετά θάνατον. 
  Μετά από τρία χρόνια, στην ανακομιδή των οστών του, όλα του τα οστά ήταν καθαρά δείχνοντας το θείο έλεος, το χέρι του όμως παρέμενε άλιωτο και κατάμαυρο. Φυλάσσεται δε μέχρι σήμερα, για να θυμίζει την αγαθότητα και την αγάπη της Παναγίας που είναι έτοιμη να μας συγχωρεί για τα λάθη μας. 

   Κάποτε ένας ιερέας επισκέπτης της μονής αμφισβήτησε το θαύμα, αλλά όταν έβαλε το δάχτυλο στο σημείο της πληγής άρχισε αμέσως να τρέχει αίμα. Ο ιερέας έντρομος δεν πρόλαβε να βγει από το καθολικό και έπεσε νεκρός.


  Το ιστορικό της εικόνας αυτής βρίσκεται σε χειρόγραφο του 17ου αιώνα, που επιγράφεται «Προσκυνητάριον του Βατοπαιδίου» εις το κεφάλαιον «Περί της ιεράς Εικόνος της Εσφαγμένης και του παρ’ αυτής εξαισίου τερατουργήματος» τα εξής:
«Ο τότε υπηρέτης της Εκκλησίας και ιεροδιάκονος, μίαν των ημερών, όντας κοπιασμένος από μίαν προλαβούσαν αγρυπνίαν, αφού ετελείωσε και το έργον της υπηρεσίας του, υπήγεν εις τον τραπεζάρην του καιρού εκείνου ζητώντας του ολίγον ψωμί και κρασί διά να θεραπεύση την πείναν οπού βιαίως τον ενοχλούσεν. Αλλ’ ο τραπεζάρης θυμωθείς διά το παράκαιρον ζήτημα απεδίωξεν αυτόν άδιδον ονειδίζωντάς τον ως αδιάκριτον και κοιλιόδουλον, οπού τον ενοχλούσεν παράκαιρα. Τότε ο διάκονος οργισθείς κατά του τραπεζάρη και μην ημπορώντας τί να του κάμη εις εκδίκησην, εγύρισεν εις την εκκλησίαν θυμωμένος και κρατώντας το μαχαίριον εις το χέρι του έλεγεν, ματαίως και εύκαιρα κοπιάζω υπηρετώντας και κοπιάζωντας κάθε ημέραν φιλοκαλώντας και διακονών εις την εκκλησίαν ταύτην, ημέραν και νύκτα και ούτε κάν ψωμί και ολίγον κρασί δεν μου δίνουσι να θεραπεύσω την πείνα μου. Και ταύτα λέγοντας, κινούμενος δε και εξ ενεργείας του διαβόλου και ερχόμενος έως έμπροσθεν αυτής της εικόνος εσήκωσε το μαχαίρι, και με χέρι τολμηρόν και ανόσιον, εκτύπησε την αγίαν ταύτην εικόνα εις το δεξιόν μάγουλον πλησίον του οφθαλμού, και ευθύς – ω των θαυμασίων σου Πανύμνητε Δέσποινα – ήνοιξε πληγή και ανέβλυσεν ωσάν από ζωντανόν σώμα αίμα πολύ (και από τότε την ωνόμασαν Εσφαγμένην). Και κτυπώντας του το αίμα εις τους οφθαλμούς ετυφλώθη τελείως ο δύστηνος και βλέποντας ο ταλαίπωρος τοιούτον παράδοξον τέρας έμεινε κλαίων τοιαύτην παρανομίαν και οδυνώμενος έπεσεν εκεί εις στο έδαφος, ενώπιον της αγίας εικόνος και εθρήνει απαρηγόρητα, κτυπώντας την κεφαλήν εις τα μάρμαρα και ήλεγχεν τον εαυτόν του ως φονέα και παράνομον και άξιον μυρίων θανάτων.Και μέτ’ ολίγην ώραν έγινε φανερόν εις όλους τους πατέρας της Μονής τούτο το παράδοξον τερατούργημα και έδραμον όλοι τους και είδαν οφθαλμοφανώς και την πληγήν του μαχαιρίου και το αίμα οπού εχύθη από την αγίαν εικόνα ακόμη υγρόν και το μαχαίρι αιματωμένον και τον εικονοκτόνον διάκονον κατά γής κείμενον και κατηγορούντα τον εαυτόν του ως ένοχον θανάτου και τρέμοντα ως σεληνιαζόμενον και παραλαλούντα ως δαιμονιζόμενον και την μορφήν της ιεράς εκείνης εικόνος μεταμορφωμένην και αχνήν ομοίαν ανθρώπου φονευμένου και εξεπλάγησαν και από τον φόβο τους έμειναν άπαντες εκστατικοί. Τότε ο ηγούμενος με όλην την αδελφότητα έψαλλαν ολονυκτίους αγρυπνίας, δεήσεις τε και παρακλήσεις προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον ίνα εξιλεώσει τον δίκαιόν Της θυμόν και να θεραπεύσει η ευσπλαχνία Της το τοιούτον τολμηρόν παρανόμημα οπού ο δυστυχής εκείνος διάκονος έπραξε. Και ούτω μετά πολλάς ημέρας ύστερον εισηκούσθη η δέησις αυτών και εφάνη η Παντάνασσα Θεοτόκος εις οπτασίαν τώ ηγουμένω λέγουσα ότι αφέθη η αμαρτία τώ διακόνω και εθεραπεύθη από τον σεληνιασμόν οπού τον εσπάραττεν. Εκείνος δε ο άθλιος ποιήσας στασίδιον ενώπιον της ιεράς εκείνης εικόνος εστήκετον εκεί αεννάως, χρόνους τρεις ολοκήρους, κλαίων και οδυρόμενος την μεγάλην του ανομίαν, έως οπού και αυτός ήκουσε παρά της αυτής ελεούσης εικόνος (ήτις εχάρισεν αυτώ και το φως των οφθαλμών) το «αφέθη η αμαρτία σου» όμως το τολμηρόν σου χέρι να μείνει ξηρόν επί ζωής σου και μετά θάνατον άλυτον». Το οποίον και εσυνέβη και μετά την αυτού κοίμησιν, το μέν σώμα αυτού διελύθη όλον, η δε πάντολμος χείρ αυτού έμεινεν άσηπος και κατάξηρος. Και φαίνεται έως της σήμερον εις ένα κουβούκλιον, ήτοι συρτάριον, υποκάτωθεν της αγίας ταύτης εικόνος, μαρτυρούσα προφανώς το τότε θαυμάσιον το δε εκχυθέν αίμα φαίνεται εις το πρόσωπον επάνω εις την πληγήν έως της σήμερον. Η Εικών αύτη πηγάζει ιάσεις και θεραπείας καθ’ εκάστην εις τους προστρέχοντας μέτ’ ευλαβείας προς αυτήν, δεικνύουσα ότι η τιμή της εικόνος διαβαίνει εις το πρωτότυπον, παρά του οποίου έρχεται η αγιαστική χάρις εις τους ευλαβείς και ούτω εξεναντίας η θεία δίκη παιδεύει τους ατάκτους και ανευλαβείς των ιερών εικόνων, εις παράδειγμα και σωφρονισμόν των μεταγενεστέρων και δόξαν της Θεομήτορος. Ανάπτει Δε έμπροσθεν αυτής αεννάως κανδήλιον αργυρούν εν, και λαμπάς ακοίμητος»
(Από το χειρόγραφο κώδικα 293 της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου του ΙΖ’ αιώνος)



Άλμπουμ φωτογραφιών